Spis treści
CZASY SAKSOŃSKIE (410 – 1066)
Rzymskie rządy zakończyły się około roku 410, ale wiadomo że okoliczna ludność kontynuowała życie w forcie, który zapewniał im schronienie. W roku 904 biskup Winchester przekazał fort Edwardowi (899 – 925) – królowi Zachodniej Saksonii. W X stuleciu powstała kamienna wieża po wewnętrznej stronie murów. Znajdował się tam również niewielki cmentarz na 21 grobów.
CZASY NORMANDZKIE (1066 – 1153)
Nie jest pewne kto na pozostałościach rzymskiego fortu zbudował zamek Portchester. Mógł być to William Maudit (zm ok 1100) – współpracownik Williama Zdobywcy (1066 – 1087), który przekazał mu fort. To prawdopodobnie z tego okresu pochodzi drewniana palisada. W roku 1120 fort we władanie objął William Pont de l’Arche – umocnił on mury i rozpoczął budowę solidnej kamiennej wieży w północno-zachodniej części fortu. Wieża ta była rozbudowywana później jeszcze dwukrotnie: pod koniec XII wieku i w latach 20-tych XIV wieku. Część ziemi wewnątrz murów wykorzystywana byłą do uprawy roli, jednak gdy zwiększyła się liczba ludności zamieszkująca fort, część z mieszkańców przeniosła się poza mury dając początek miejscowości Portchester.
KLASZTOR (1128 – 1150)
W roku 1128 na terenie fortu William Pont de l’Arche wzniósł augustyński kościół St Mary’s. Poza kościołem, ruinami zamku i murem nie zachowały się inne zabudowania które z pewnością znajdowały się wcześniej na terenie fortu. Wiadomo że do kościoła przylegał dawniej klasztor, południowa nawa i akademik, osobno stał budynek jadalny i latryny z których nieczystości usuwane były wprost do zatoki – w murze zachowały się pozostałości drenów na podstawie których stwierdzono, że latryny były na wysokości pierwszego piętra. Następnie fort był opuszczony w latach 1147 – 1150 gdy społeczność go zamieszkująca przeniosła się do Southwick.
Reklama
ZAMEK KRÓLEWSKI (1154 – 1272)
Za panowania króla Henryka II Plantageneta (1154 0 1189) zamek Portchester był pod władaniem królewskiej korony. Henryk był częstym gościem w tych stronach, gdy udawał się do doglądania swych posiadłości we francuskich Pirenejach. Zamek pełnił też funkcję więzienia – w roku 1173 król uwięził w nim między innymi Roberta de Beaumont (3 hrabiego Leicaster), oraz swą żonę Eleonorę Akwitańską która podburzyła ich synów przeciwko ojcu, co doprowadziło do buntu. Zamek też służył Henrykowi i królowi Janowi (1199 – 1216) jako miejsce rekreacji podczas wypadów myśliwskich do lasów Bere – dziś już praktycznie nieistniejących, a znajdujących się w dawniej okolicach Waterlooville. Za czasów panowania Henryka III Plantageneta (1216 – 1272) zamek popadł w ruinę, jednak był on wykorzystany przez niego podczas wyprawy na Francję.
ZAMEK PORTCHESTER W XIV STULECIU (1300 – 1395)
Od roku 1300 zamek Portchester stracił na znaczeniu militarnym gdyż w tym czasie na główną bazę wojskową wysunęło się Portsmouth. Jednak nadal był on wykorzystywany jako królewska rezydencja przez Edwarda II (1307 – 27) i Edwarda III (1327 – 77) którzy znacznie go rozbudowali. Fort ten wykorzystał jednak Edward III jako bazę w rajdzie na Francję w 1346 gdzie stoczył zwycięską potyczkę ze znacznie przeważającymi siłami Francuzów pod Crécy. To podczas tej bitwy prawdopodobnie po raz pierwszy w dziejach wykorzystano w walce armaty.